Kentler büyüdükçe büyüyor. İnsanlar Apartmanlarda aynı katta karşı komşusu kimdir, nedir, tanımıyor, bilmiyor. Tek kişinin çalıştırıldığı işyerleri azaldığı gibi, personelinin önemli kısmını evlerinden çalıştıran firmalarda hızla yaygınlaşıyor. Çalıştırma ve çalışma geleneklerini, alışkanlıkları ve anlayışları takipte zorlanıyoruz, desek, itiraz edenimiz pek çıkmaz gibi.
Kimimiz özellikle dijital teknolojinin eleman ihtyacını hızla azaltyor, diye, düşünse de, insan bilgisinin, becerisinn dolayısıyla gereksiniminin asla azaltılamayacağını ileri sürenler hala önemli bir çoğunlukta olduğunu sanıyorum.
Bu başlangıç laflarını neden yazdım? İşyerleri hangi koşul ve hangi ortam içerisinde olurlarsa olsunlar şu veya bu sayıda mutlaka insana eleman olarak ihiyaçları vardr. İAslında eleman arama ve bulma yöntemi olan ilancılık hep olmuştur. Ve hep olacaktır. İşyerlerinin eleman arama istekleri bugüne kadar hep gazete sahifelerind yer bulmuştur. Son yıllarda internet bu taleplere el attı.. Bu arada gazeteler maliyetleri ve okuyucularına zamanında ulaşamama ve benzer zorluklar nedenyle interneti daha tercih edilir hale getirmiştir. Çünkü, Gazeteler kağıtta yayınları yanısıra yayınlarını aynı haberciik çizgisiyle dijital ortama da taşımışlardır. Ve kağıt yayınlarını giderek kapatmaktadırlar. Örnek Habertürk ve Yeniçağ Gazeteleri gibi.
Evet, kağıt gazetecilik geleneği kan kaybediyor. Ancak bu durumun ilancılığa ihtiyaç duyma konusunda olumsuz bir etkileşimi olmamıştır. Çünkü işyerlerinin her zaman için eleman arama ihtiyaçları vardır. Yani kağıt gazeteciliği bir süre sonra ilgisini tamama yakın olarak kaybederse ilancılık durumu internette nasıl biçimlenecektir, veya nasıl biçimlenmelidir, gündemin sıcak konusudur. Bu konuyu yazılarımızda sık sık el alacağız
Görüşmek dileğiyle..
